Natuurwetten zoals de Wet van Murphy worden door mensen met verantwoordelijkheidsangst al snel uit de kast gehaald om die verantwoordelijkheid af te schuiven. Wanneer dingen misgaan, hebben ambtenaren, politici en beleidsmakers al snel de neiging om de oorzaak van die problemen buiten zichzelf te zoeken. Want wie kan er nou op tegen een onontkoombare natuurwet?
“Ja, nee, natuurlijk ben ik verantwoordelijk voor het tijdig afgeven van vergunningen, maar er lijkt in uw geval sprake te zijn van de Wet van Murphy. Als iets mis kan gaan, dan gaat het ook mis.”
De Wet van Splinter luidt echter dat mensen die aankomen met natuurwetten niet capabel zijn. Het aanhalen van natuurwetten is een typisch voorbeeld van het schoonvegen van het eigen straatje om te verbloemen dat je je werk niet goed doet.
Bij het Park’44-project werd er regelmatig geschermd met wetten waarvan wij het bestaan niet kenden. Naast de al genoemde Wet van Murphy noemen wij u de volgende voorbeelden:
De Wet van Hofstadter
Alles duurt altijd langer dan je denkt, zelfs als je rekening houdt met de Wet van Hofstadter.
De Wet van de Grote Problemen
Binnen elk groot probleem schuilt eigenlijk een klein probleem dat eruit wil.
De Wet van Behoud van Ellende
Wanneer het ene probleem wordt opgelost, zal daardoor een ander probleem ontstaan. De Wet van Boren
Bij twijfel, mompel.
De Wet van Zygmury
Als je eenmaal een blik met wormen hebt opengemaakt, is de enige manier om ze weer ingeblikt te krijgen een groter blik te nemen.
Wet van Parkinson
Werk vraagt zoveel tijd als ervoor beschikbaar is.
Vijfde Wet van Parkinson
Als er een manier is om een belangrijke beslissing uit te stellen, zal een goede bureaucratie die vinden.